σιδηροφορώ

σιδηροφορῶ, -έω, ΝΑ [σιδηροφόρος]

(ενεργ. και μέσ.) φέρω σιδερένια όπλα, είμαι οπλισμένος, οπλοφορώ («σιδηροφοροῡντες... πελέκεις», Διόδ.)

αρχ.

1. φορώ σιδερένια δακτυλίδια

2. μεσ. σιδηροφοροῡμαι, -έομαι

προχωρώ συνοδευόμενος ή περιφρουρούμενος από οπλοφόρους («Κλωδίου δὲ σιδηροφορουμένου περὶ τὸ βουλευτήριον», Πλούτ.).